ΜΝΗΜΗ ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΕΛΗ -Όσο ένα κερί, όσο ένα λουλούδι ...

Θεσσαλονίκη 15 Αυγούστου 2018

γράφει η Αθηνά Μ.Τοτοκώτση

ΓΓ ΔΣ Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης

π.πρόεδρος Συλλόγου Φιλίας Θεσσαλονίκης – Κορυτσάς

    Στις 23 Αυγούστου 2018 στον Ιερό Ναό της Παναγίας Λαοδηγήτριας – Παναγούδα μετά την Θεία Λειτουργία, ως Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης θα τελέσουμε το τριετές μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του ευεργέτη της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , Βασίλη Γκέλη.

    Τιμώντας την μνήμη του, δημοσιεύω την ανακοίνωση μου στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση των μελών της ΗΕΘ στις 13 Μαρτίου 2016 .

 Ο λογαριασμός της Ηπειρωτικής Εστίας  Θεσσαλονίκης στην EUROBANK είναι 

GR 8802606920000330101185507 

    Οι περισσότεροι που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο δεν γνωρίσατε τον Γκέλη. Έχετε όμως αντιληφθεί την αναγκαιότητα ύπαρξης του προκεχωρημένου φυλακίου του Ηπειρωτισμού στην Βόρειο Ελλάδα, της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , γι' αυτό και απευθύνω έκκληση στα πατριωτικά σας αισθήματα να συμβάλλετε οικονομικά στην διάσωση, διατήρηση και διάδοση της Ηπειρωτικής Ιδέας.

=========================================================================

Όσο ένα κερί, όσο ένα λουλούδι …

   Με το επιχείρημα ό,τι ''ντρέπομαι να δώσω λίγα '' . ''δεν έχω να δώσω πολλά'' , καταλήγουμε στην αρνητική απάντηση στην έκκλησή μου για οικονομική ενίσχυση της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης.

   Όταν σας ζήτησα , ''όσο ένα κερί , '' όσο ένα λουλούδι'', 'ήταν για να σας απενοχοποιήσω σχετικά με την προσφορά σας,

   Πάντα ήθελα τα λίγα από τους πολλούς , παρά τα πολλά από τους λίγους.

   Την χειρονομία αναζητώ. Την σκέψη.

    Και με πίκρανε το γεγονός ότι οι οικογένειες των εκλιπόντων και εκλιπουσών δεν κατέθεσαν ούτε ένα ευρώ υπέρ σκοπών Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , με ελάχιστες εξαιρέσεις.

   Τί να συμπεράνω;

   Ό,τι δεν έχει ανάγκη η Ηπειρωτική Εστία την βοήθεια σας;

   Ό,τι θέλετε να πάψει η λειτουργία της:

   Ό,τι δεν υπάρχει λόγος να δοθούν τα χρήματα στην Εστία, είναι καλύτερα να ενισχύσουμε την εκκλησία του χωριού ή τις συλλογικότητες που ασχολούνται με παιδιά, ΑΜΕΑ, πρόσφυγες;

   Μα ποιος κρατικός παράγοντας ενίσχυσε την Ηπειρωτική εστία Θεσσαλονίκης 25 είκοσι πέντε χρόνια , όταν οι Βασίλης Γκέλης και Νανά - Αθηνά Τοτοκώτση σήκωσαν εθελοντικά και αμισθί , όλο το βάρος της υποδοχής και αποκατάστασης των προσφύγων από Αλβανία;

   Πάντα βρίσκεται μια δικαιολογία , είτε από φυσικά , είτε από νομικά πρόσωπα,για να μη μας ενισχύσουν.

    Τα τελευταία χρόνια είναι η οικονομική κρίση .

   Οι μόνοι σταθεροί υποστηρικτές του έργου της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , είναι οι διοικούντες την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης , που δεν με εγκατέλειψαν ειδικά φέτος που οι απώλειες τσάκισαν την Εστία και μένα μαζί.

   Η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1940 από τον σοφό αντιστασιακό πρύτανη του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού , αείμνηστο Περικλή Βιζουκίδη κα είχε πάντα στους κόλπους της ενωμένους νότιους και βόρειους Ηπειρώτες.  

   Γι αυτό και υπήρχε ο άγραφος νόμος , αναλαμβάνει την προεδρία εναλλάξ , ένας από την Ήπειρο , ένας από την Βόρειο Ήπειρο.

   Τον Βιζουκίδη (1940-1951) από το Χλωμό Πωγωνίου Βορείου Ηπείρου διαδέχθηκε ο Βασίλειος Ράπτης από Πρέβεζα (1951-1954 ), και ακολούθησαν ο Γεώργιος Κυριακόπουλος από Αργυρόκαστρο (1954-1958) , ο Χαρίλαος Μαστορίδης από Ζαγόρι (1958-1962) , ο Σωτήρης Βίμπλης από Κορυτσά (1962-1966) , ο Χαράλαμπος Τζόβας από Λαχανόκαστρο Πωγωνίου ( 1966-1976) ,ο Γαβριήλ Μιχαήλ από Κορυτσά ( 1976-1988) ,ο Γεώργιος Τσιατσιάς από Κόνιτσα ( 1988-1994). Η σειρά αυτή έσπασε το 1994 , όταν ο Καυκιάς από Άρτα διαδέχθηκε τον Τσιατσιά.

Μετά από 22 χρόνια προεδρίας ο Καυκιάς αποχωρεί.

Τη σκυτάλη θα έπρεπε να πάρει καταγόμενος εκ Βορείου Ηπείρου , όπως είναι η ομιλούσα Γενική Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου , η οποία θα ήταν και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ΗΕΘ.

Η Γενική Γραμματέας παραμένει Γενική Γραμματέας και την θέση του Προέδρου θα καταλάβει ο ιερέας Μηνάς Βασάκος , το χωριό του οποίου , Πλικάτι Κονίτσης βρίσκεται στην κορυφογραμμή των συνόρων , λίγη ώρα μακριά από το χωριό καταγωγής της Αθηνάς Τοτοκώτση.

Το πάχος του μαρκαδόρου που χάραξε τα σύνορα και όρισε την καταγωγή μας.

Για μένα να απαιτείται διαβατήριο γιατί εισέρχομαι σε άλλη χώρα και έτσι η ηπειρωτική εστία να έχει χαραχθεί στη συνείδησή μου ως το χωριό μου, η πατρίδα μου , το σύμβολο της καταγωγής μου.

    Όλη μου η ζωή διαδραματίζεται στους χώρους που λειτούργησε η Εστία. 

Στο παλιό κτίριο της Βασιλέως Κωνσταντίνου , στην Παύλου Μελά και από το 1972 εδώ στην Στρατηγού Καλλάρη 2 . Με την ποδιά του σχολείου. Μια σταλιά. Τόσο μικρή, σχεδόν αόρατη, Έβλεπα, άκουγα, δεν μίλαγα , Όλη η οικογένεια μου άφησε ένα στίγμα προσφοράς στην Ήπειρο της Θεσσαλονίκης , ο πατέρας μου Μαργαρίτης ενεγράφη ως μέλος το 1957, η μητέρα μου Αλεξάνδρα είναι η πρώτη γυναίκα που εξελέγη σε ανδροκρατούμενο χώρο σύμβουλος το 1972 και απεχώρησε το 1988 ως επίτιμη αντιπρόεδρος,

χρόνια ατελείωτα μέσα στην Εστία.

Δουλειά μέχρι υπερκόπωσης.

Ως ειδική γραμματέας που σύμφωνα με το άρθρο 26 του καταστατικού , έπρεπε να έχω μισθό και ασφάλιση , ως δασκάλα των χορευτικών , ως συντάκτρια της εφημερίδας ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ, ως διορθώτρια του Τόμου ΗΠΕΙΡΟΣ και της εφημερίδας 20 χρόνια , ως, ως ,ως,...υποχρεώσεις που αναλάμβανα, ή μου ανέθεταν τα Διοικητικά Συμβούλια και οι Γενικές Συνελεύσεις και τις διεκπεραίωνα με ευσυνειδησία, γιατί υπηρετούσα μια Ιδέα , τον Ηπειρωτισμό- Εθελοντισμό,

Αυτή την ιδέα στην οποία με μύησε ο πνευματικός μου πατέρας Βασίλης Γκέλης. Ένας αγνός πατριώτης, ταγμένος σε έναν ατέρμον αγώνα να υπηρετήσει την πατρίδα , τον συμπατριώτη , τον συνάνθρωπο , χωρίς αμοιβή , χωρίς ευχαριστώ. Μόνο ύβρεις , κυνηγητό, λόγια πικρά και αχαριστία.

Ο Θεός όμως έχει αποφασίσει ποια είναι η μοίρα μας.

Εμείς απλώς εντολές του εκτελούμε.

΄Έτσι ο Άγιος των Βορειοηπειρωτών , ο Πατροκοσμάς ήρθε και τον πήρε κοντά του , όπως και ο Άγιος Ελευθέριος πήρε τον άλλο μου πνευματικό πατέρα και πνευματικό αδελφό του Γκέλη, τον πατέρα Δημήτριο Βακάρο.

Και έτσι πεντάρφανη σκέφθηκα να φύγω από την Εστία.

Αλλά , λέω, που θα αφήσει τον Καυκιά. Μέχρι την Γενική Συνέλευση , κάνε κουράγιο , να παραδώσεις τον Μάρτιο του 2016.

Πριν το μνημόσυνο των Ηπειρωτών που ήταν αφιερωμένο στην μνήμη του Γκέλη , στη συνέντευξη που έδωσα στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ΛΥΔΙΑ η Φιλιππησία, όπου μιλούσα για το έργο και την προσφορά του εκλιπόντος, η Μάρθα Μελισσανίδου μου είπε: '' οφείλετε να συνεχίσετε το έργο του ευεργέτη Βασίλη Γκέλη όπως πράττουμε και εμείς ακολουθώντας τα βήματα του αείμνηστου πατρός Θεοφίλου''.

Αρχές Νοεμβρίου 2015 ανακοινώνεται στην μηνιαία συνάντηση των μελών , η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου να ονομασθεί η αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , σε '' αίθουσα ευεργετών Βασίλειος Γκέλης Νανά -Αθηνά Μ.Τοτοκώτση ''.

Εκφράστηκαν αντιρρήσεις και δυσαρέσκεια από ορισμένους με επιχειρήματα ότι '' είσασταν υποχρεωμένοι'', ''εσύ ζεις '' και άλλα πολλά.

Αλλά στις 22 Νοεμβρίου 2015 , την ημέρα που ο Συνταγματάρχης του Γ ΄Σώματος Στρατού ήρθε στην εστία για να προβεί στα αποκαλυπτήρια, ο πρόεδρος της Εστίας μού ζήτησε να αναβάλλουμε την εκδήλωση , γιατί υπάρχουν αντιδράσεις και θα φύγει ο κόσμος και είμαστε τόσο λίγοι Ηπειρώτες και , και ...

Η τελετή βεβαίως ΚΑΙ έγινε παρουσία των προσκεκλημένων.

Μετά το τέλος της τελετής είχα αποφασίσει να φύγω από την εστία.

Αλλά στις 23 Δεκεμβρίου 2015 φεύγοντας το βράδυ βρίσκω στην είσοδο της Εστίας επάνω σε μια ανακοίνωση που ήταν θυροκολλημένη , γραμμένο '' Ο Γκέλης ψόφησε. Η Τοτοκώτση ψόφησε και αυτή και την κάνατε ευεργέτη ;...''.

Αυτό ήταν καθοριστικό ώστε να πω στον εαυτό μου ''είσαι παρούσα και διαπράττουν το έγκλημα προσβολής μνήμης νεκρού, του Γκέλη , φαντάσου τί θα γίνει αν φύγεις''.

Γι αυτό παραμένω στην εστία , μέχρι να έρθουν Ο Γκέλης και ο πατήρ Βακάρος να με πάρουν γιατί είναι αμαρτία από τον Θεό αυτή η κατάθεση ψυχής και ζωής να πεταχθεί στα σκουπίδια , γιατί η λησμονιά είναι θάνατος.

Η Ηπειρωτική εστία από το φθινόπωρο του 2009 άρχισε να κλυδωνίζεται.

Αλλά με τον Γκέλη δεν την αφήσαμε να καταρρεύσει .

Ευσεβής πόθος πολλών η Εστία να κλείσει .

Αλλά θα είναι ύβρις στην μνήμη όσων πέρασαν και έδωσαν κάτι από το είναι τους για να γίνει η εστία 75 ετών .

55 χρόνια κάθε μέρα εδώ ο Γκέλης.

35 χρόνια κάθε μέρα εδώ εγώ.

Με τις σημερινές εκλογές αλλάζει το Διοικητικό Συμβούλιο.

Αναλαμβάνουν την Διοίκηση , νέοι σε ηλικία ή συμμετοχή για να προχωρήσουν τα θέματα

1. του Πνευματικού κέντρου
2. της αποκατάστασης της μνήμης του ιδρυτή της Εστίας Βιζουκίδη
3. του κοινωνικού έργου της εστίας σε συνεργασία με την ΙΜΘ
4. του ηπειρωτικού ληξιαρχείου
5. του βορειοηπειρωτικού
   Πιστεύω ότι με την προεδρία του ιερέως Μηνά Βασάκου , ο οποίος από το 1990 που έγινε μέλος έχει συνεχή παρουσία και συμμετοχή οικογενειακώς με τα τρία παιδιά του και την άξια πρεσβυτέρα του σε όλες τις εκδηλώσεις και δράσεις της εστίας , θα φτάσει η εστία να γιορτάσει τα 100 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
   Ο Θεός σώζοι την Ηπειρωτική Εστία.