Στη Μνήμη του συμπατριώτη δημοσιογράφου Αντώνη Πεκλάρη
Στη
Μνήμη του συμπατριώτη δημοσιογράφου
Αντώνη Πεκλάρη
Όταν
αναχωρεί ένας συνάνθρωπος μας για την
αιώνιο ζωή ,δύο είναι οι κλασικές
ερωτήσεις στις κηδείες : ''Πόσο χρονών
ήταν'' ,''από τί πέθανε;''. Και μετά : ''όλοι
εκεί θα πάμε'' , ''τι είμαστε ,τίποτα δεν
είμαστε''.
Όλα
αυτά μέχρι να φτάσουμε στην Χαριλάου.
Από εκεί και πέρα συνειδητοποιούμε ότι
βρισκόμαστε σε μια κοινωνία όχι αγγελικά
πλασμένη .
Μα
μέρα Μαγιού τί θυμήθηκες;
Αφορμή
για αυτές τις σκέψεις, το κατευόδιο του
Αντώνη Πεκλάρη.
ΑΝΤΩΝΗΣ
ΠΕΚΛΑΡΗΣ
-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ''
Η
βιολογική οικογένεια πονά.
Η
συναδελφική οικογένεια θρηνεί.
Η
πόλη με τη θεσμική του όρου έννοια
απούσα.
Οι
εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου
,απόντες .
Παρόντες,
δημοσιογράφοι που συμπορεύτηκαν με τον
Αντώνη Πεκλάρη , στον ατέρμονα αγώνα
της ενημέρωσης, στα ατελείωτα ξενύχτια
στη Θεσσαλονίκη, στις αποστολές στον
δρόμο,στο κυνήγι του ρεπορτάζ της
διασταυρωμένης είδησης ,της αντικειμενικής
δημοσίευσης.
Πού
ήταν όλοι όσοι ''κυνηγούσαν'' ένα μονόστηλο,
μια αναφορά στο όνομά τους στην Εφημερίδα
''ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ''.
Αλλοίμονο
, έφυγε ως συνταξιούχος δημοσιογράφος.
Αλλά
είναι λυπηρό και προβληματίζει ,ότι
αυτή η πόλη έχει επιλεκτική μνήμη.Τιμά
κατά βούληση και κατά περίσταση ανθρώπους
που έγραψαν σελίδες στην ιστορία της.
Το
ευχαριστώ εκ μέρους της Ηπειρωτικής
Εστίας Θεσσαλονίκης και των Βορειοηπειρωτών
και Αλβανών προσφύγων από την Αλβανία
της δεκαετίας του 1990, που εκφράστηκε
δημοσίως και ο τελευταίος ασπασμός
,ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να πράξω
ως ένδειξη τιμής ,εκτίμησης, σεβασμού
,στον συμπατριώτη που αθόρυβα αλλά
ουσιαστικά στάθηκε αναντικατάστατος
συμπαραστάτης,στυλοβάτης τολμώ και
γράψω του Βασίλη Γκέλη και εμού ,όταν
οι πάντες ήταν ''απέναντι'' μας, γιατί
δεχθήκαμε στην Ηπειρωτική Εστία
Θεσσαλονίκης το κύμα της προσφυγιάς ,
τους επαναστάτες της ελευθερίας του
1990 που έγιναν ανεπιθύμητοι αλλοδαποί
το 1991 .
Αντώνη
Πεκλάρη , ως πολίτης της Άνω Ιερουσαλήμ,
δώσε χαιρετίσματα στον Γκέλη και τον
π.Βακάρο και πες τους ότι δεν τους ξεχνάμε
και όποτε θέλουν ας έρθουν να με πάρουν
γιατί δεν ξέρω τον δρόμο.
Αναπαύσου
εν ειρήνη.
Αθηνά
Μ.Τοτοκώτση
ΓΓ
ΔΣ ΗΕΘ
Θεσσαλονίκη
01.05.2018
