1η τακτική συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                                Θεσσαλονίκη: 10-02-2016

ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ                                             Αρ. Πρωτ: 537

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ

ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Προς

κ. Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου

Τα Μέλη της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου

για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης

της πόλης

Σ Υ Γ Κ Λ Η Σ Η

Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης

Προσκαλείσθε στην 1η τακτική συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης που θα πραγματοποιηθεί στις 17-02-2016, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00 στο Δημαρχείο (αίθουσα Συσκέψεων Δημάρχου, 3ος όροφος), για λήψη απόφασης στα παρακάτω Θέματα Ημερήσιας Διάταξης:

1. Έγκριση της υπ’ αριθμ. 170/2015 Απόφασης του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για τη μετονομασία της οδού «Επιδαύρου» από το ύψος της οδού «Γρ. Λαμπράκη» έως την οδό «Δημ. Τσέλιου» σε «Μήτσος Σαχίνης»

2. Έγκριση της υπ’ αριθμ. 276/2015 Απόφασης του Συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για την ονοματοθεσία ανωνύμου οδού, που βρίσκεται στα όρια της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας με τον Δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη, σε «Αρετούσας»

3. Ονοματοθεσία ανώνυμης οδού επί της οδού «28ης Οκτωβρίου»

4. Εξέταση τρόπου εορτασμού της 30ης Οκτωβρίου κάθε έτους, ως ημέρας Απελευθέρωσης της πόλης

5. Αίτημα Νατάσας Καραμανλή για μετονομασία της οδού «Πλούτωνος» σε «Λέανδρου Βατάκα»

6. Αίτημα του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα» για μετονομασία της οδού «Μυκηνών» ή της οδού «Χαλκιδικής» σε «Δημάρχου Δημητρίου Κ. Ζάννα»

7. Ανακήρυξη του Δημήτρη Εϊπίδη ως Επίτιμου Δημότη Θεσσαλονίκης

8. Αίτημα Τίτου Παρτσαφυλλίδη για τη μετονομασία της οδού «Δανάης» σε «Κώστα Παρτσαφυλλίδη»

9. Αίτημα Απόστολου Δερεκλή σχετικά με την έγκριση από το Δήμο Θεσσαλονίκης σε αιτήματα τοποθέτησης «Πετρών Αληθείας» (Stolpersteine)

10. Αίτημα Λάζαρου Παυλίδη («Βάρδια Live») για τη μετονομασία οδού ή πάρκου σε οδό ή πάρκο «Μανώλη Ρασούλη»

11. Εισήγηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (Ο.Α.Σ.Θ.) σχετικά με τη μετονομασία της λεωφορειακής στάσης «Ταχυδρομείο» της γραμμής Νο 23, επί της οδού Κλαυθμώνος 27, σε «Εκθετήριο Μακεδονικών Αγώνων»

12. Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 641/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 122/2015), για την ονοματοθεσία του πάρκου που βρίσκεται μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα σε «Πάρκο Νίκου Παπάζογλου»

13. Έγκριση της υπ’ αριθμ. 5/2016 Απόφασης του Συμβουλίου της Γ΄ Δημοτικής Κοινότητας για τη μετονομασία της οδού «Μυστρά» σε οδό «Πρόδρομου Τσαουσάκη»

14. Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 650/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 121/2015), για την ονοματοθεσία του πεζόδρομου - χώρου πρασίνου που βρίσκεται μεταξύ του κολυμβητηρίου και του γηπέδου ΠΑΟΚ σε «Πάρκο Νικηφόρου Τσαρπανά».

15. Αίτημα της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΟΑΕΑ) για την ονοματοθεσία οδού της πόλης με το όνομα του «Άρη Βελουχιώτη»

16. Πρόταση απόδοσης τιμής στους Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ==================================================================================== ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Τηλέφωνο: 2310 264668 Ε-mail: t.tsironis@thessaloniki.gr Θεσσαλονίκη, 24/02/2016 Αριθ. Πρακτικού 1 Πρακτικό Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης (1η Συνεδρίαση 17/02/2016) Στη Θεσσαλονίκη, σήμερα 17/02/2016, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00, στο Δημαρχείο (αίθουσα Συσκέψεων Δημάρχου, 3ος όροφος), συνεδρίασε η Επιτροπή Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης, για λήψη απόφασης στα παρακάτω Θέματα Ημερήσιας Διάταξης, ύστερα από πρόσκληση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Ιωάννη Μπουτάρη, με την ιδιότητα του Προέδρου Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης, στις 10/02/2016. Στη συνεδρίαση προσήλθαν και παρέστησαν νόμιμα καλεσμένοι οι παρακάτω: Παρόντες: 10 Ιωάννης Μπουτάρης, πρόεδρος Παναγιώτης Αβραμόπουλος Έλλη Χρυσίδου Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης Αθανάσιος Σαββάκης Χρίστος Ζαφείρης Γεώργιος Κορδομενίδης Ηλίας Κουτσούκος Απόστολος Σοφιαλίδης Σοφία Ασλανίδου Απόντες: 8 Δημήτριος Μπακατσέλος Κυριάκος Λουφάκης Περικλής Μήτκας Αναστάσιος Φωκιανίδης Λέων Νάρ Χρυσόστομος Σταμούλης Τριαντάφυλλος Μηταφίδης Αθανάσιος Καραθανάσης Ο κ. Ιωάννης Μέγας έχει δηλώσει ότι δεν είναι μέλος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης κήρυξε την έναρξη της Συνεδρίασης. Τα πρακτικά της Συνεδρίασης τηρήθηκαν από τον ορισμένο Γραμματέα της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης, Θεοδόση Τσιρώνη, υπάλληλο του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Κ.Ι.Θ.). Κατά την έναρξη της συνεδρίασης ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε τα θέματα που περιέχονταν στην πρόσκληση της 10/02/2016. Θέματα πρόσκλησης: Έγκριση της υπ’ αριθμ. 170/2015 Απόφασης του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για τη μετονομασία της οδού «Επιδαύρου» από το ύψος της οδού «Γρ. Λαμπράκη» έως την οδό «Δημ. Τσέλιου» σε «Μήτσος Σαχίνης» Έγκριση της υπ’ αριθμ. 276/2015 Απόφασης του Συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για την ονοματοθεσία ανωνύμου οδού, που βρίσκεται στα όρια της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας με τον Δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη, σε «Αρετούσας» Ονοματοθεσία ανώνυμης οδού επί της οδού «28ης Οκτωβρίου» Εξέταση τρόπου εορτασμού της 30ης Οκτωβρίου κάθε έτους, ως ημέρας Απελευθέρωσης της πόλης Αίτημα Νατάσας Καραμανλή για μετονομασία της οδού «Πλούτωνος» σε «Λέανδρου Βατάκα» Αίτημα του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα» για μετονομασία της οδού «Μυκηνών» ή της οδού «Χαλκιδικής» σε «Δημάρχου Δημητρίου Κ. Ζάννα» Ανακήρυξη του Δημήτρη Εϊπίδη ως Επίτιμου Δημότη Θεσσαλονίκης Αίτημα Τίτου Παρτσαφυλλίδη για τη μετονομασία της οδού «Δανάης» σε «Κώστα Παρτσαφυλλίδη» Αίτημα Απόστολου Δερεκλή σχετικά με την έγκριση από το Δήμο Θεσσαλονίκης σε αιτήματα τοποθέτησης «Πετρών Αληθείας» (Stolpersteine) Αίτημα Λάζαρου Παυλίδη («Βάρδια Live») για τη μετονομασία οδού ή πάρκου σε οδό ή πάρκο «Μανώλη Ρασούλη» Εισήγηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (Ο.Α.Σ.Θ.) σχετικά με τη μετονομασία της λεωφορειακής στάσης «Ταχυδρομείο» της γραμμής Νο 23, επί της οδού Κλαυθμώνος 27, σε «Εκθετήριο Μακεδονικών Αγώνων» Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 641/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 122/2015), για την ονοματοθεσία του πάρκου που βρίσκεται μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα σε «Πάρκο Νίκου Παπάζογλου» Έγκριση της υπ’ αριθμ. 5/2016 Απόφασης του Συμβουλίου της Γ΄ Δημοτικής Κοινότητας για τη μετονομασία της οδού «Μυστρά» σε οδό «Πρόδρομου Τσαουσάκη» Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 650/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 121/2015), για την ονοματοθεσία του πεζόδρομου - χώρου πρασίνου που βρίσκεται μεταξύ του κολυμβητηρίου και του γηπέδου ΠΑΟΚ σε «Πάρκο Νικηφόρου Τσαρπανά». Αίτημα της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΟΑΕΑ) για την ονοματοθεσία οδού της πόλης με το όνομα του «Άρη Βελουχιώτη» Πρόταση απόδοσης τιμής στους Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς 1ο ΘΕΜΑ Η συζήτηση του θέματος αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 2Ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την έγκριση της υπ’ αριθμ. 276/2015 Απόφασης του Συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για την ονοματοθεσία ανωνύμου οδού, που βρίσκεται στα όρια της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας με τον Δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη, σε οδό «Αρετούσας», επειδή η συγκεκριμένη επωνυμία διευκολύνει τον εντοπισμό της, καθώς ταιριάζει με το όνομα της γειτονικής οδού «Ερωτοκρίτου», που βρίσκεται από την άλλη πλευρά της οδού «Βεργίνας», με την οποία τέμνονται και οι δύο οδοί. 3ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την ονοματοθεσία ανώνυμης οδού επί της οδού «28ης Οκτωβρίου» και πρότεινε να δοθεί το όνομα του Κωνσταντίνου Κεφαλά στην ανώνυμη οδό που βρίσκεται μεταξύ των οδών 28ης Οκτωβρίου και Ορέστου (και κάθετη σε αυτές) και των οδών Χαλκιδικής και Δελφών (παράλληλη με αυτές). Ο Κωνσταντίνος Κεφαλάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1898. Εργάσθηκε κυρίως στην ιδιωτική εκπαίδευση (Σχολή Αγλαΐας Σχινά), από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1969 ως γυμνασιάρχης. Το 1958 εκλέχθηκε πρόεδρος της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας και Διευθυντής του Λαογραφικού Μουσείου Βορείου Ελλάδος, που η Αδελφότητα ίδρυσε το 1957 με πρωτοβουλία του τότε Προέδρου της Ιωάννη Τάρη. Το 1970, χάρη στη δική του προσπάθεια και του Κλεόβουλου Τσούρκα, ιδρυτή και εκδότη του περιοδικού Μακεδονική Ζωή, ιδρύεται ως ΝΠΔΔ το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας (βλ. σήμερα Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας - Θράκης), στο οποίο παραχωρείται η χρήση του κτηρίου του Παλαιού Κυβερνείου. Ως αντιπρόεδρος και διευθυντής του Μουσείου ο Κεφαλάς εργάστηκε έως το 1980 για να το οργανώσει και να το στελεχώσει. Παράλληλα συντέλεσε στη δημιουργία τοπικών λαογραφικών μουσείων στη Μακεδονία και τη Θράκη. Στο συμβούλιο του Μουσείου παρέμεινε έως το 1982. Ο Κεφαλάς άφησε και αξιόλογο λογοτεχνικό (ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, καθώς και κριτικές για τις εικαστικές τέχνες). Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α´ και το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος. Το 1981 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο για την «όλη προσφορά του στην προβολή της μακεδονικής λαϊκής τέχνης και λαογραφίας». Το Λαογραφικό Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης (Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ.) οργάνωσε το 1991 εκδήλωση στη μνήμη του σε συνεργασία με το Σύλλογο των Φίλων του Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ. (στη δημιουργία του οποίου, το 1978, πρωτοστάτησε ο Κ. Κεφαλάς) και με το Σύλλογο Αποφοίτων της Σχολής Σχινά. 4ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την εξέταση του τρόπου εορτασμού της 30ης Οκτωβρίου κάθε έτους, ως ημέρας Απελευθέρωσης της πόλης και πρότεινε να εορτάζεται η 30η Οκτωβρίου κάθε έτους ως ημέρα Απελευθέρωσης της πόλης από τη Γερμανική Κατοχή με τη σύγκληση της ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης και την εκφώνηση πανηγυρικού λόγου της ημέρας. 5ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος της κ. Νατάσας Καραμανλή για μετονομασία της οδού «Πλούτωνος» σε οδό «Λέανδρου Βατάκα», επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». 6ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα» για τη μετονομασία της οδού «Μυκηνών» ή της οδού «Χαλκιδικής» σε οδό «Δημάρχου Δημητρίου Κ. Ζάννα», επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». 7ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την ανακήρυξη του Δημήτρη Εϊπίδη ως Επίτιμου Δημότη Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την οποία κατέστησε παγκοσμίως γνωστή και ανέδειξε, διευθύνοντας το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Νέοι Ορίζοντες» και ιδρύοντας και στη συνέχεια διευθύνοντας το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα. Ο Δημήτρης Εϊπίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Αμερικανικό Θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, καθώς και Σκηνοθεσία Θεάτρου στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών στην Νέα Υόρκη. Είναι επίσης απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου του Λονδίνου. Το 1971 ίδρυσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ με έμφαση στον νέο κινηματογράφο, το οποίο διηύθυνε επί 14 χρόνια. Μέχρι σήμερα παραμένει σύμβουλός του και διευθυντής του διεθνούς του προγράμματος. Από το 1988 μέχρι σήμερα, είναι στέλεχος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ως υπεύθυνος διεθνούς προγράμματος. Από το 1992 έως το 2005 διηύθυνε το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, «Νέοι Ορίζοντες». Το 1999, ίδρυσε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα και από το 2010 ανέλαβε τη διεύθυνση του θεσμού. Αυτό το Φεστιβάλ έχει χαρακτηριστεί ως το τρίτο σημαντικότερο στον ευρωπαϊκό χώρο. Από το 1995 έως σήμερα, είναι επίσης Διευθυντής Προγράμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ισλανδίας στο Ρέικιαβικ. Ο Δημήτρης Εϊπίδης έχει διδάξει Ιστορία Κινηματογράφου και Αισθητική στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ από το 1968 ως το 1970 και στο πανεπιστήμιο Concordia μέχρι το 1971. Έχει υπάρξει μέλος διεθνών κριτικών επιτροπών σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων του Σαν Σεμπαστιάν, της Κωνσταντινούπολης, της Αβινιόν, της Ιερουσαλήμ, της Μόσχας, της Σεούλ, της Φιλαδέλφειας, του Μπιλμπάο, του Κάρλοβι Βάρι, της Τεργέστης, της Λειψίας, του Άμστερνταμ, της Αγίας Πετρούπολης κ.ά. Το 1999, του απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο της FIPRESCI (Διεθνής Συνομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου) για την ποιότητα και την πρωτοτυπία των προγραμμάτων των «Νέων Οριζόντων» του ΦΚΘ. Τον Απρίλιο του 1993, ο Ιρανός Υπουργός Πολιτισμού του απένειμε στην Τεχεράνη ένα τιμητικό βραβείο σε αναγνώριση της συμβολής του στην προώθηση του ιρανικού κινηματογράφου διεθνώς. Από το 2001, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. 8ο ΘΕΜΑ Η συζήτηση του θέματος αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 9ο ΘΕΜΑ Η συζήτηση του θέματος αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 10ο ΘΕΜΑ Το αίτημα του κ. Λάζαρου Παυλίδη («Βάρδια Live»), συμπεριελήφθη ως θέμα στην Ημερήσια Διάταξη, έχοντας ως θέμα, εκ παραδρομής, τη «μετονομασία» οδού ή πάρκου σε οδό ή πάρκο «Μανώλη Ρασούλη» αντί του ορθού «ονοματοθεσία» οδού ή πάρκου σε οδό ή πάρκο «Μανώλη Ρασούλη». Για το λόγο, αυτό το θέμα θα επανέλθει με ορθή επανάληψη σε επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 11ο ΘΕΜΑ Η συζήτηση του θέματος αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 12ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την επικύρωση της υπ’ αριθμ. 641/2015 Απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, με την οποία εγκρίθηκε η υπ’ αριθμ. 122/2015 Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας, για την ονοματοθεσία του πάρκου που βρίσκεται μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα σε «Πάρκο Νίκου Παπάζογλου», προκειμένου να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή σε έναν άνθρωπο που προσέφερε πάρα πολλά στη μουσική και διακρίθηκε για την κοινωνική του προσφορά. Ο Νίκος Παπάζογλου (Θεσσαλονίκη 20 Μαρτίου 1948 - 17 Απριλίου 2011) ήταν Έλληνας μουσικός, ερμηνευτής και δισκογραφικός παραγωγός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 περνώντας από τους Olympians και τους Zealot Ο Νίκος Παπάζογλο έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα όταν ήταν 15 χρόνων. Τραγουδούσε και με όσα κατάφερ να μάθει μόνος ή από φίλους του, έπαιζε μπάσο και κιθάρα. Με την παρέα τραγουδούσε στα πάρκα, αλλά κάθε βράδυ ερχόταν η ασφάλεια και τους έδιωχνε. Έτσι κατέληξαν να κάνουν πρόβες κρυφά μέσα στο Λευκό Πύργο. Εκεί δεν τους ενόχλησε ποτέ κανένας. Ανέβαιναν στο πρώτο όροφο και κρατώντας κεριά για να βλέπουν ( δεν είχε ηλεκτρικό) έπαιζαν με τις ώρες. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στις αλάνες της συμπρωτεύουσας. Γεννήθηκε στα Λεμονάδικα στις 20 Μαρτίου του 1948. Ο πατέρας του είχε κρεοπωλείο, όπου δούλευε και ο Νίκος για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Εκείνος του έμαθε να μαστορεύει διάφορα πράγματα Μια γνώση που τον βοήθησε αργότερα στο προσωπικό του στούντιο και του κόλλησε το παρατσούκλι “Push Pull”. Καθώς τα χέρια του «έπιαναν» αποφάσισε να φτιάξει δικό του στούντιο ηχογραφήσεων. Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο στούντιο ηχογραφήσεων το «Αγροτικόν» στη Κάτω Τούμπα. Εκεί το 1977, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος σταθμός «Η εκδίκηση της γυφτιάς». Ρασούλης, Ξυδάκης και Παπάζογλου συνεργάζονται και δημιουργούν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Στο «Αγροτικόν» θα βρουν καταφύγιο πολλοί νέοι τότε καλλιτέχνες, όπως η Μελίνα Κανά, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Αποφασίζει να χρηματοδοτεί μέχρι δύο δίσκους το χρόνο: «ανθρώπων που έχουν τις προδιαγραφές και ταλαιπωρούνται άδικα». Έτσι δημιουργείται η περίφημη σχολή της Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε πολλούς τραγουδιστές με κυρίαρχη πλέον θέση στο μουσικό στερέωμα. Παράλληλα με την δισκογραφία ξεκινά και συναυλίες, όπου υιοθετεί ένα στυλ που δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Μπλε πουκάμισο, κόκκινο φουλάρι, για αυτό και τον ονόμασαν “Ινδιάνο” της ελληνικής μουσικής. Η γυναίκα του, του έλεγε ότι τα ίδια πουκάμισα φορούσαν οι φυλακισμένοι στο Μεξικό, για να της απαντήσει: «ούτως ή άλλως φυλακισμένοι είμαστε κι εμείς». Σε περιπτώσεις που οι εισπράξεις των συναυλιών ξεπερνούσαν το ποσό που είχε συμφωνηθεί, τότε τα επιπλέον χρήματα τα έδινε σε βιβλιοθήκες συλλόγων και σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά το θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη. 13ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης έθεσε υπόψη των μελών της Επιτροπής την υπ’ αριθμ. 5/2016 Απόφαση του Συμβουλίου της Γ΄ Δημοτικής Κοινότητας για τη μετονομασία της οδού «Μυστρά» σε οδό «Πρόδρομου Τσαουσάκη» και εισηγήθηκε την απόρριψή της, επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». 14ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης εισηγήθηκε την επικύρωση της Απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 650/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 121/2015), για την ονοματοθεσία του πεζόδρομου - χώρου πρασίνου που βρίσκεται μεταξύ του κολυμβητηρίου και του γηπέδου ΠΑΟΚ σε «Πάρκο Νικηφόρου Τσαρπανά». Το πνεύμα της Απόφασης είναι να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή προς όλους τους αφανείς ήρωες του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης και να διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη όλων η ανεκτίμητη προσφορά αυτών των «ασήμων», η οποία δεν υπολείπεται καθόλου από την προσφορά «διασήμων» συμπολιτών μας. Ένας τέτοιος αφανής ήρωας για την περιοχή της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας ήταν και ο Νικηφόρος Τσαρπανάς, ο φροντιστής της ομάδας του ΠΑΟΚ. Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1909. Στον ΠΑΟΚ ήταν ηγετική φυσιογνωμία των αποδυτηρίων. Πρόφερε τις υπηρεσίες του στο Σύλλογο, αφιερώνοντας όλη του τη ζωή του στην αγαπημένη του ομάδα.  Ήταν ο πρώτος φροντιστής στην ιστορία του Συλλόγου, με παθολογική αγάπη και προσφορά ανεκτίμητη. Στη μνήμη όλων όσων τον έζησαν θα μείνει για πάντα χαραγμένο το γούρι του να μαζεύει πριν από κάθε ματς όλους τους ποδοσφαιριστές και να σπάει μπροστά τους μια στάμνα με νερό πριν αυτοί ανέβουν τα σκαλοπάτια για να βγουν στον αγωνιστικό χώρο για καλή τύχη. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο ΠΑΟΚ έδινε μόνο φιλικούς αγώνες και εκείνος φύλαγε τον ιματισμό της ομάδας στο σπίτι του για να γλυτώσει την κατάσχεσή του από τις κατοχικές δυνάμεις. Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς ήταν ο άνθρωπος που ρύθμιζε κάθε λεπτομέρεια, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα για τους ποδοσφαιριστές. Ο άνθρωπος που την παραμονή αγώνα έμενε ξάγρυπνος για να βεβαιωθεί πως όλα τα μέλη της αποστολής ήταν καλά. Ο άνθρωπος που σήκωσε το Κύπελλο έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ στην Εθνικής Αμύνης ως επιβράβευση για τη συνεισφορά του.  Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς εκτός από την ποδοσφαιρική ομάδα φρόντιζε και για την ομάδα μπάσκετ. Όταν η ομάδα μπάσκετ κατέκτησε το Πρωτάθλημα, για το οποίο ήταν σίγουρος, ετοίμασε δάφνινα στεφάνια και όταν ήρθε η ώρα να στεφανώσει τους πρωταθλητές διαπίστωσε ότι τα στεφάνια ήταν 11, αλλά οι μπασκετμπολίστες 12, δεν σκέφτηκε και πολύ και φρόντισε άμεσα ώστε να βρεθεί και το 12ο. Αυτός ήταν ο αφανής ήρωας της ομάδας του ΠΑΟΚ, όπως αναφέρει και ο παλαίμαχος άσσος του «Δικέφαλου» Αχιλλέας Ασλανίδης: «Τη δόξα την παίρνουν οι πρωταγωνιστές, αλλά την ιστορία την γράφουν οι αφανείς ήρωες. Η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1974 κόντρα στον Ολυμπιακό είχε πολλούς πρωταγωνιστές, μα έναν ήρωα πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Την ψυχή των αποδυτηρίων, τον φροντιστή της καρδιάς μας». Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς απεβίωσε το 1987. 15ο ΘΕΜΑ Η συζήτηση του θέματος αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης. 16ο ΘΕΜΑ Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης έθεσε υπόψη των μελών της Επιτροπής την πρόταση του υποστράτηγου ε.α. Ιωάννη Κόντη για την απόδοση τιμής στους Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς και εισηγήθηκε την ανάγκη ιστορικής τεκμηρίωσης της προσφοράς και του έργου των Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς. Για το λόγο αυτό πρότεινε να παραπεμφθεί η ιστορική τεκμηρίωση της προσφοράς και του έργου των Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Κ.Ι.Θ.) του Δήμου Θεσσαλονίκης. Μετά από διαλογική συζήτηση η Επιτροπή Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης αποφάσισε ομόφωνα τα εξής: Απόφαση 1 (ΘΕΜΑ 2ο) Εγκρίνεται η υπ’ αριθμ. 276/2015 Απόφαση του Συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για την ονοματοθεσία ανωνύμου οδού, που βρίσκεται στα όρια της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας με τον Δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη, σε οδό «Αρετούσας», επειδή η συγκεκριμένη επωνυμία διευκολύνει τον εντοπισμό της, καθώς ταιριάζει με το όνομα της γειτονικής οδού «Ερωτοκρίτου», που βρίσκεται από την άλλη πλευρά της οδού «Βεργίνας», με την οποία τέμνονται και οι δύο οδοί. Απόφαση 2 (ΘΕΜΑ 3ο) Εγκρίνεται η ονοματοθεσία ανώνυμης οδού επί της οδού 28ης Οκτωβρίου και αποφασίζεται να δοθεί το όνομα του Κωνσταντίνου Κεφαλά στην ανώνυμη οδό που βρίσκεται μεταξύ των οδών 28ης Οκτωβρίου και Ορέστου (και κάθετη σε αυτές) και των οδών Χαλκιδικής και Δελφών (παράλληλη με αυτές). Ο Κωνσταντίνος Κεφαλάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1898. Εργάσθηκε κυρίως στην ιδιωτική εκπαίδευση (Σχολή Αγλαΐας Σχινά), από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1969 ως γυμνασιάρχης. Το 1958 εκλέχθηκε πρόεδρος της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας και Διευθυντής του Λαογραφικού Μουσείου Βορείου Ελλάδος, που η Αδελφότητα ίδρυσε το 1957 με πρωτοβουλία του τότε Προέδρου της Ιωάννη Τάρη. Το 1970, χάρη στη δική του προσπάθεια και του Κλεόβουλου Τσούρκα, ιδρυτή και εκδότη του περιοδικού Μακεδονική Ζωή, ιδρύεται ως ΝΠΔΔ το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας (βλ. σήμερα Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας - Θράκης), στο οποίο παραχωρείται η χρήση του κτηρίου του Παλαιού Κυβερνείου. Ως αντιπρόεδρος και διευθυντής του Μουσείου ο Κεφαλάς εργάστηκε έως το 1980 για να το οργανώσει και να το στελεχώσει. Παράλληλα συντέλεσε στη δημιουργία τοπικών λαογραφικών μουσείων στη Μακεδονία και τη Θράκη. Στο συμβούλιο του Μουσείου παρέμεινε έως το 1982. Ο Κεφαλάς άφησε και αξιόλογο λογοτεχνικό (ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, καθώς και κριτικές για τις εικαστικές τέχνες). Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α´ και το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος. Το 1981 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο για την «όλη προσφορά του στην προβολή της μακεδονικής λαϊκής τέχνης και λαογραφίας». Το Λαογραφικό Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης (Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ.) οργάνωσε το 1991 εκδήλωση στη μνήμη του σε συνεργασία με το Σύλλογο των Φίλων του Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ. (στη δημιουργία του οποίου, το 1978, πρωτοστάτησε ο Κ. Κεφαλάς) και με το Σύλλογο Αποφοίτων της Σχολής Σχινά. Απόφαση 3 (ΘΕΜΑ 4ο) Αποφασίζεται να εορτάζεται η 30η Οκτωβρίου κάθε έτους ως ημέρα Απελευθέρωσης της πόλης από τη Γερμανική Κατοχή με τη σύγκληση της ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης και την εκφώνηση πανηγυρικού λόγου της ημέρας. Απόφαση 4 (ΘΕΜΑ 5ο) Απορρίπτεται το αίτημα της κ. Νατάσας Καραμανλή για μετονομασία της οδού «Πλούτωνος» σε οδό «Λέανδρου Βατάκα», επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». Απόφαση 5 (ΘΕΜΑ 6ο) Απορρίπτεται το αίτημα του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα» για τη μετονομασία της οδού «Μυκηνών» ή της οδού «Χαλκιδικής» σε οδό «Δημάρχου Δημητρίου Κ. Ζάννα», επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». Απόφαση 6 (ΘΕΜΑ 7ο) Ανακηρύσσεται ο Δημήτρης Εϊπίδη ως Επίτιμος Δημότης Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την οποία κατέστησε παγκοσμίως γνωστή και ανέδειξε, διευθύνοντας το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Νέοι Ορίζοντες» και ιδρύοντας και στη συνέχεια διευθύνοντας το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα. Ο Δημήτρης Εϊπίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Αμερικανικό Θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, καθώς και Σκηνοθεσία Θεάτρου στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών στην Νέα Υόρκη. Είναι επίσης απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου του Λονδίνου. Το 1971 ίδρυσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ με έμφαση στον νέο κινηματογράφο, το οποίο διηύθυνε επί 14 χρόνια. Μέχρι σήμερα παραμένει σύμβουλός του και διευθυντής του διεθνούς του προγράμματος. Από το 1988 μέχρι σήμερα, είναι στέλεχος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ως υπεύθυνος διεθνούς προγράμματος. Από το 1992 έως το 2005 διηύθυνε το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, «Νέοι Ορίζοντες». Το 1999, ίδρυσε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα και από το 2010 ανέλαβε τη διεύθυνση του θεσμού. Αυτό το Φεστιβάλ έχει χαρακτηριστεί ως το τρίτο σημαντικότερο στον ευρωπαϊκό χώρο. Από το 1995 έως σήμερα, είναι επίσης Διευθυντής Προγράμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ισλανδίας στο Ρέικιαβικ. Ο Δημήτρης Εϊπίδης έχει διδάξει Ιστορία Κινηματογράφου και Αισθητική στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ από το 1968 ως το 1970 και στο πανεπιστήμιο Concordia μέχρι το 1971. Έχει υπάρξει μέλος διεθνών κριτικών επιτροπών σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων του Σαν Σεμπαστιάν, της Κωνσταντινούπολης, της Αβινιόν, της Ιερουσαλήμ, της Μόσχας, της Σεούλ, της Φιλαδέλφειας, του Μπιλμπάο, του Κάρλοβι Βάρι, της Τεργέστης, της Λειψίας, του Άμστερνταμ, της Αγίας Πετρούπολης κ.ά. Το 1999, του απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο της FIPRESCI (Διεθνής Συνομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου) για την ποιότητα και την πρωτοτυπία των προγραμμάτων των «Νέων Οριζόντων» του ΦΚΘ. Τον Απρίλιο του 1993, ο Ιρανός Υπουργός Πολιτισμού του απένειμε στην Τεχεράνη ένα τιμητικό βραβείο σε αναγνώριση της συμβολής του στην προώθηση του ιρανικού κινηματογράφου διεθνώς. Από το 2001, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Απόφαση 7 (ΘΕΜΑ 12ο) Επικυρώνεται η υπ’ αριθμ. 641/2015 Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, με την οποία εγκρίθηκε η υπ’ αριθμ. 122/2015 Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας, για την ονοματοθεσία του πάρκου που βρίσκεται μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα σε «Πάρκο Νίκου Παπάζογλου», προκειμένου να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή σε έναν άνθρωπο που προσέφερε πάρα πολλά στη μουσική και την πόλη της Θεσσαλονίκης και διακρίθηκε για την κοινωνική του προσφορά. Ο Νίκος Παπάζογλου (Θεσσαλονίκη 20 Μαρτίου 1948 - 17 Απριλίου 2011) ήταν Έλληνας μουσικός, ερμηνευτής και δισκογραφικός παραγωγός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 περνώντας από τους Olympians και τους Zealot Ο Νίκος Παπάζογλο έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα όταν ήταν 15 χρόνων. Τραγουδούσε και με όσα κατάφερ να μάθει μόνος ή από φίλους του, έπαιζε μπάσο και κιθάρα. Με την παρέα τραγουδούσε στα πάρκα, αλλά κάθε βράδυ ερχόταν η ασφάλεια και τους έδιωχνε. Έτσι κατέληξαν να κάνουν πρόβες κρυφά μέσα στο Λευκό Πύργο. Εκεί δεν τους ενόχλησε ποτέ κανένας. Ανέβαιναν στο πρώτο όροφο και κρατώντας κεριά για να βλέπουν ( δεν είχε ηλεκτρικό) έπαιζαν με τις ώρες. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στις αλάνες της συμπρωτεύουσας. Γεννήθηκε στα Λεμονάδικα στις 20 Μαρτίου του 1948. Ο πατέρας του είχε κρεοπωλείο, όπου δούλευε και ο Νίκος για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Εκείνος του έμαθε να μαστορεύει διάφορα πράγματα Μια γνώση που τον βοήθησε αργότερα στο προσωπικό του στούντιο και του κόλλησε το παρατσούκλι “Push Pull”. Καθώς τα χέρια του «έπιαναν» αποφάσισε να φτιάξει δικό του στούντιο ηχογραφήσεων. Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο στούντιο ηχογραφήσεων το «Αγροτικόν» στη Κάτω Τούμπα. Εκεί το 1977, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος σταθμός «Η εκδίκηση της γυφτιάς». Ρασούλης, Ξυδάκης και Παπάζογλου συνεργάζονται και δημιουργούν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Στο «Αγροτικόν» θα βρουν καταφύγιο πολλοί νέοι τότε καλλιτέχνες, όπως η Μελίνα Κανά, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Αποφασίζει να χρηματοδοτεί μέχρι δύο δίσκους το χρόνο: «ανθρώπων που έχουν τις προδιαγραφές και ταλαιπωρούνται άδικα». Έτσι δημιουργείται η περίφημη σχολή της Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε πολλούς τραγουδιστές με κυρίαρχη πλέον θέση στο μουσικό στερέωμα. Παράλληλα με την δισκογραφία ξεκινά και συναυλίες, όπου υιοθετεί ένα στυλ που δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Μπλε πουκάμισο, κόκκινο φουλάρι, για αυτό και τον ονόμασαν “Ινδιάνο” της ελληνικής μουσικής. Η γυναίκα του, του έλεγε ότι τα ίδια πουκάμισα φορούσαν οι φυλακισμένοι στο Μεξικό, για να της απαντήσει: «ούτως ή άλλως φυλακισμένοι είμαστε κι εμείς». Σε περιπτώσεις που οι εισπράξεις των συναυλιών ξεπερνούσαν το ποσό που είχε συμφωνηθεί, τότε τα επιπλέον χρήματα τα έδινε σε βιβλιοθήκες συλλόγων και σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά το θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη. Απόφαση 8 (ΘΕΜΑ 13ο) Απορρίπτεται η υπ’ αριθμ. 5/2016 Απόφαση του Συμβουλίου της Γ΄ Δημοτικής Κοινότητας για τη μετονομασία της οδού «Μυστρά» σε οδό «Πρόδρομου Τσαουσάκη», επειδή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου 4071/2012 (άρθρο 19, παρ. 2), σύμφωνα με τον οποίο: «η μετονομασία επιτρέπεται, για εξαιρετικούς λόγους». Απόφαση 9 (ΘΕΜΑ 14ο) Επικυρώνεται η Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 650/2015), με την οποία εγκρίθηκε η Απόφαση του Συμβουλίου της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας (υπ’ αριθμ. 121/2015), για την ονοματοθεσία του πεζόδρομου - χώρου πρασίνου που βρίσκεται μεταξύ του κολυμβητηρίου και του γηπέδου ΠΑΟΚ σε «Πάρκο Νικηφόρου Τσαρπανά». Το πνεύμα της Απόφασης είναι να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή προς όλους τους αφανείς ήρωες του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης και να διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη όλων η ανεκτίμητη προσφορά αυτών των «ασήμων», η οποία δεν υπολείπεται καθόλου από την προσφορά «διασήμων» συμπολιτών μας. Ένας τέτοιος αφανής ήρωας για την περιοχή της Δ΄ Δημοτικής Κοινότητας ήταν και ο Νικηφόρος Τσαρπανάς, ο φροντιστής της ομάδας του ΠΑΟΚ. Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1909. Στον ΠΑΟΚ ήταν ηγετική φυσιογνωμία των αποδυτηρίων. Πρόφερε τις υπηρεσίες του στο Σύλλογο, αφιερώνοντας όλη του τη ζωή του στην αγαπημένη του ομάδα.  Ήταν ο πρώτος φροντιστής στην ιστορία του Συλλόγου, με παθολογική αγάπη και προσφορά ανεκτίμητη. Στη μνήμη όλων όσων τον έζησαν θα μείνει για πάντα χαραγμένο το γούρι του να μαζεύει πριν από κάθε ματς όλους τους ποδοσφαιριστές και να σπάει μπροστά τους μια στάμνα με νερό πριν αυτοί ανέβουν τα σκαλοπάτια για να βγουν στον αγωνιστικό χώρο για καλή τύχη. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο ΠΑΟΚ έδινε μόνο φιλικούς αγώνες και εκείνος φύλαγε τον ιματισμό της ομάδας στο σπίτι του για να γλυτώσει την κατάσχεσή του από τις κατοχικές δυνάμεις. Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς ήταν ο άνθρωπος που ρύθμιζε κάθε λεπτομέρεια, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα για τους ποδοσφαιριστές. Ο άνθρωπος που την παραμονή αγώνα έμενε ξάγρυπνος για να βεβαιωθεί πως όλα τα μέλη της αποστολής ήταν καλά. Ο άνθρωπος που σήκωσε το Κύπελλο έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ στην Εθνικής Αμύνης ως επιβράβευση για τη συνεισφορά του.  Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς εκτός από την ποδοσφαιρική ομάδα φρόντιζε και για την ομάδα μπάσκετ. Όταν η ομάδα μπάσκετ κατέκτησε το Πρωτάθλημα, για το οποίο ήταν σίγουρος, ετοίμασε δάφνινα στεφάνια και όταν ήρθε η ώρα να στεφανώσει τους πρωταθλητές διαπίστωσε ότι τα στεφάνια ήταν 11, αλλά οι μπασκετμπολίστες 12, δεν σκέφτηκε και πολύ και φρόντισε άμεσα ώστε να βρεθεί και το 12ο. Αυτός ήταν ο αφανής ήρωας της ομάδας του ΠΑΟΚ, όπως αναφέρει και ο παλαίμαχος άσσος του «Δικέφαλου» Αχιλλέας Ασλανίδης: «Τη δόξα την παίρνουν οι πρωταγωνιστές, αλλά την ιστορία την γράφουν οι αφανείς ήρωες. Η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1974 κόντρα στον Ολυμπιακό είχε πολλούς πρωταγωνιστές, μα έναν ήρωα πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Την ψυχή των αποδυτηρίων, τον φροντιστή της καρδιάς μας». Ο Νικηφόρος Τσαρπανάς απεβίωσε το 1987. Απόφαση 10 (ΘΕΜΑ 16ο) Παραπέμπει την πρόταση του υποστράτηγου ε.α. Ιωάννη Κόντη για την απόδοση τιμής στους Μάικλ Βέντρις και Έιζα Τζένιγκς για ιστορική τεκμηρίωσης της προσφοράς και του έργου των προαναφερόμενων προσώπων στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Κ.Ι.Θ.) του Δήμου Θεσσαλονίκης. Μετά από αυτά, η Επιτροπή Δημοτικού Συμβουλίου για την Ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της πόλης έλυσε τη συνεδρίαση. Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ     Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ