Σ Ε Β Α Σ Τ Ι Α Ν Ο Υ
του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου ,
της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Βορείου Ηπείρου
ημών δε , Πατρός και Ποιμενάρχου
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
12.12.1994 -12.12.2013
Με τη συμπλήρωση 19 ετών από την κοίμηση τού Κυρού Σεβαστιανού, ως ελάχιστο μνημόσυνο δημοσιεύουμε την ιδιόχειρη διαθήκη του , όπου φανερώνεται το μεγαλείο της ψυχής του , η ταπεινότητα της ύπαρξης του επί της γης , το παράδειγμα της ανιδιοτέλειας ,της φιλαλληλίας , της εθνικής συνείδησης ,οδηγοί στη ζωή όσων εξ ημών είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε και να έχουμε την ευχή του στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.
Βασίλης Γκέλης –
Ταμίας ΔΣ Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Αθηνά Μ. Τοτοκώτση –
Γενική Γραμματέα ΔΣ Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Νοέμβριος 1990 –
αίθουσα Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης –
Από την πρώτη επίσκεψη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως – Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού.
Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ
Ἐν Κονίτση τῆ 27η Αὐγούστου 1994
Σύντομος ἰδιόχειρος Διαθήκη μου.
Κατόπιν τῆς κλονισθείσης ὑγείας μου καί ἐπειδή ἡ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ὥρα τῆς ἐξόδου μου εἶναι ἄδηλος, γράφω ἰδίαις χερσί τήν Διαθήκην μου, ἤτις ἀποτελεῖ καί τήν τελευταίαν μου βούλησιν :
α) Εὐγνωμονῶ ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας τόν Ἅγιον Θεόν, διότι, καίτοι ἀνάξιον ὄντα ἀπό πάσης ἀπόψεως, μέ ἐτίμησε ποικιλοτρόπως, ἀξιώσας με μάλιστα καί τοῦ ἀνωτάτου ἀξιώματος τῆς Ἀρχιερωσύνης. Ἄς εἶναι εὐλογημένον καί δοξασμένον τό Πανάγιον Ὄνομά Του εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
β) Εὐχαριστῶ ἐπίσης τήν Ἀδελφότητα Θεολόγων «Σωτήρ», τήν μητέρα καί τροφόν μου, εἰς τά σπλάγχνα τῆς ὁποίας ἐγαλουχήθην πνευματικῶς, διά τήν ὅλην της πνευματικήν βοήθειαν καί στοργήν πρός τό πρόσωπόν μου, μάλιστα δέ κατά τάς ἡμέρας τῆς ἀσθενείας μου.
γ) Εὐχαριστῶ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τούς πολυτίμους συνεργάτας, πού μοῦ ἐχάρισε ὁ Θεός εἰς τήν Ἐπαρχίαν μου, τόσον τούς κληρικούς, ὅσον καί τούς λαϊκούς , καθώς ἐπίσης καί τάς εὐσεβεστάτας συνεργάτιδας εἰς τό ἔργον τῆς Ἱεραποστολῆς, τῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων, τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ κ.λ.π.
Ἰδιαίτερα θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ εἰς τήν θυσίαν καί τήν αὐταπάρνησιν πού ἔδειξαν οἱ ἀρχιμ. π. Ἀνδρέας Τρεμπέλας, π. Θεόδωρος Διαμάντης, π. Κοσμᾶς Σιῶζος, π. Νικόλαος Χατζηνικολάου, π. Χριστόδουλος Δεληγιάννης, πρωτοπρεσβύτερος καί ψυχή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως,
ὁ διάκονος Ἰωήλ Κωνστάνταρος, ὡς καί ὁ ἐκλεκτός μας ὁδηγός Λεωνίδας Νικολάου.
Ὅλοι οἱ ἀνωτέρω τά ἐθυσίασαν ὅλα καί ἦλθαν διά νά μείνουν κοντά μου καί νά ἐργασθοῦν μετά πάσης αὐταπαρνήσεως καί ἀφοσιώσεως εἰς τό πρόσωπόν μου.
Τό αὐτό ἔπραξαν καί αἵ ἐκλεκταί μας συνεργάτιδες καθηγήτριες, διδασκάλισσες κ.λ.π.
Τό αὐτό ἔπραξαν καί αἵ ἐκλεκταί μας συνεργάτιδες καθηγήτριες, διδασκάλισσες κ.λ.π.
Ὁ Κύριος νά τούς εὐλογήση ὅλους καί νά ἀνταμείψη ἐπί γῆς καί ἐν οὐρανοῖς τήν θυσίαν τούς αὐτήν καί αὐταπάρνησιν.
δ) Θά ἦτο παράλειψις νά μήν εὐχαριστήσω καί ὅλους τους ἱερεῖς τῆς Ἐπαρχίας μου καί τόν πιστόν λαόν της, καί διά τήν ἀγάπην τούς τήν θερμήν, ἀλλά καί διά τήν ἀκούραστον καί ὁλοπρόθυμον συμπαράστασίν τους στίς δύσκολες
ἡμέρες πού ἐπεράσαμε.
ε) Πολλήν δέ εὐγνωμοσύνην αἰσθάνομαι καί πρός τούς ἐκλεκτούς συνεργάτας τοῦ Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.), καθώς καί πρός τά ἠρωϊκά παλληκάρια τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. , μέ τήν συνεργασίαν τῶν ὁποίων ἐβοηθήσαμε εἰς τήν προώθησιν τοῦ Βορ/κοῦ θέματος.
στ) Τί δέ νά εἰπῶ διά τούς προσφιλεῖς μου ἀδελφούς καί πονεμένους Βορειοηπειρῶτες, τούς ὁποίους τόσον πολύ ἠγάπησα καί ἠγωνίσθην μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις, διά τά δικαιώματά τους;
Λυποῦμαι μόνον πικρά, διότι τό ἐπίσημον κράτος δέν ἔδειξε τό ἁρμόζον ἐνδιαφέρον, ὅποτε τά πράγματα θά ἤσαν σήμερα πολύ καλύτερα εἰς τήν πολυπαθῆ Β. Ἤπειρον.
Πάντως, παρακαλῶ τούς ἀδελφούς Βορειοηπειρῶτες νά μείνουν στόν τόπο τους καί νά συνεχίσουν ἑνωμένοι καί μονοιασμένοι τόν Ἀγώνα τους διά τήν ἀνάκτησιν τῶν δικαιωμάτων τους.
«Ἰσχύς ἐν τή ἐνώσει». Ἐγώ δέ ταπεινῶς θά προσεύχωμαι ὑπέρ τοῦ Λυτρωμοῦ τῶν.
ζ) Ἡ θητεία μου εἰς Ἰωάννινα ὡς Ἱεροκήρυκος ἀποτελεῖ τήν ὡραιοτέραν ἐποχήν τῆς ζωῆς μου. Εὐχαριστῶ φίλους, συνεργάτας καθώς καί ὅλον τόν Γενναῖον Ἠπειρωτικόν λαόν διά τήν ἀγάπην τους καί τήν ἐκτίμησίν τους.
η) Ζητῶ, τώρα, συγγνώμην ἀπό ὅλους, ὅσους ἐλύπησα ἡ ἐπίκρανα καθ’ οἱονδήποτε τρόπον. Παρέχω δέ καί ἐγώ τήν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας μου συγχώρησιν εἰς ὅσους, ἄθελά τους, μέ ἐλύπησαν καί μάλιστα ἐξ αἰτίας τοῦ ἐθνικοῦ θέματος τῆς Β. Ἠπείρου. Τώρα, ἀσφαλῶς, ὅπως ἐξελίχθησαν τά πράγματα, ὅλοι, ὑποθέτω, θά ἀντελήφθησαν τήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών μου.
θ) Περιουσιακά στοιχεῖα: Περιουσίαν ἀτομικήν κινητήν ἤ ἀκίνητον δέν ἔχω νά ἀφήσω. Οὔτε ἐκληρονόμησα, οὔτε ἀπέκτησα μέ τήν Ἱερωσύνην μου. ‘Ο,τι χρήματα εὑρεθοῦν εἰς τό γραφεῖον μου, γνωρίζουν οἱ στενοί μου συνεργᾶται, ὅτι ἀνήκουν εἰς φιλανθρωπικούς σκοπούς.
ι) Ὁρίζω, τέλος, τριμελῆ ἐπιτροπήν ἐκ τῶν ἀρχιμανδριτῶν Θεοδώρου Μπεράτη, Ἀνδρέου Τρεμπέλα καί Κοσμᾶ Σιώζου, ὅπως ρυθμίσουν κατά τήν κρίσην τους τά προωπικά μου εἴδη, ἤτοι ἄμφια, βιβλία, κ.λ.π. Παρακαλῶ νά δοθοῦν ὡς ἐνθύμιον εἰς ὅλους τούς συνεργάτας μας. Ἀπό τά ἄμφια, βιβλία κ.λ.π. τινά νά μείνουν καί εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν.
ια) Στούς κατά σάρκα συγγενεῖς μου ἀφήνω τήν εὐχήν μου καί τήν ἀγάπην μου. Νά εἶναι μέ τόν Χριστόν πάντοτε.
Τούς εὐχαριστῶ δέ, διότι οὐδέν πρόσκομμα μοι ἐδημιούργησαν κατά τήν περίοδον τῆς Ἱερατείας μου.
ιβ) Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία μου νά ψαλῆ, παρακαλῶ, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐν Κονίτση.
Ἡ δέ ταφῆ μου νά λάβη χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μολυβδοσκεπάστου ἐντός τοῦ Περιβόλου τῆς Μονῆς.
Ταῦτα εἶχα νά διατυπώσω ἐν συντομία.
Καί τώρα, Σύ Κύριέ μου, Κύριε, τόν ὁποῖον, παρά τήν ἐν γένει ἁμαρτωλότητά μου, Σέ ἠγάπησα, Γενοῦ Ἴλεως εἰς τήν ἁμαρτωλήν μου ψυχήν καί ἀξίωσον μέ μετά τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ τῆς ἐπουρανίου σου Βασιλείας.
Ἀμήν.
Ἐν Κονίτση τῆ 27η Αὐγούστου 1994
O Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Σεβαστιανός
